Nagbunyi ang baryo nang magsihain ang mga ito ng iba’t ibang putaheng pansalo-salo. Nariyan ang nagmamantikang putchero kasama ang pambansang ulam na adobo, sabayan pa ng panulak na buko na talagang mapapasobra ang subo ng kahit na sino.
Isinawsaw ko ito sa maliit na bote ng tinta, saka ipinahid sa isang malinis na papel habang dahan-dahang tinatalunton ang hugis ng unang titik na bubuo sa una kong salita. Bagama’t nakasanayan ko na, patuloy pa ring sinasakop ng mapakla nitong amoy ang aking utak—isang masalimuot na halimuyak ng nakaiinsultong paalala na kahit anong oras ay maaari itong maubos at mawala.
